Remko Scha (15.9.1945 – 9.11.15) is professor computerlinguistiek aan de Universiteit van Amsterdam en initiator van het IAAA (Institute of Artificial Art Amsterdam) dat zich bezighoudt met het genereren van artificiële kunst, zowel beeldend als muzikaal.
Scha en Van Brakel ontmoeten elkaar voor het eerst in Eindhoven, waar de eerste o.a. deel uitmaakt van de scene rond het Apollohuis en de laatste rondhangt met zijn band Nasmak cs.
Zowel Scha als Nasmak hebben eind jaren ’70, elk op hun eigen manier, connecties met de Ultra-beweging (new wave/no wave).
Hun wegen kruisen elkaar veelvuldig in het Apollohuis, de Effenaar, kunstenaarsinitiatief De Fabriek, en andere kunsthoudende locaties.
Scha houdt zich voor wat de muziek betreft in die tijd vooral bezig met The Machines, een band bestaande uit elektrische gitaren en decoupeerzagen (zonder menselijke bespelers !), opererend in het muzikale idioom van Glenn Branca en Rhys Chatham.
In de jaren ‘90 werken Scha en Van Brakel samen in een aantal kleinschalige, vaak eenmalige projecten, meestal op initiatief van Scha en/of diens IAAA, zoals:
Kunstuitingen, Vox Festival Rotterdam, 23 februari 1991
Fonetiek , Steim Amsterdam, 16 mei 1991
Cyberbeetles, Paradiso Amsterdam, april 1992 (met Toon Bresers – drs)
Daarnaast werken Scha en Van Brakel rond 1994 een tijdje binnenskamers aan muziek, waarbij Scha door Van Brakel geschreven of gevonden teksten in de computer bewerkt en laat zingen door artificiële stemmen als Huge Harrie, Perfect Paul en Whispering Wendy en deze teksten door van Brakel vervolgens weer op muziek gezet worden.
Voor info over/ door Remko Scha, zie:
http://www.iaaa.nl – De officiele site van Remko Scha en het Institute of Artificials Art Amsterdam
www.popinstituut.nl zoek op:Remko Scha
http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Remko+Scha – een gedetailleerde korte biografie van Scha
Uit de Muziekencyclopedie:
Biografie Remko Scha
Remko Scha is als professor computerlinguïstiek verbonden aan The Institute for Logic, Language and Computation (ILLC) van de Universiteit van Amsterdam. Daarnaast houdt hij zich onder meer bezig met automatisch voortgebrachte muziekprojecten en geluidskunstinstallaties. Een van zijn meest bekende muzikale projecten is The Machines, een geautomatiseerde gitaarband waarbij de snaren van op de grond liggende gitaren worden aangeslagen door elektronische aangestuurde ventilatormotoren, kabels, boormachines en zagen. De muziek die dat oplevert is te vergelijken met het werk van Amerikaanse tijdgenoten Glenn Branca en Rhys Chatham.
1990 – 1999
Scha ontwerpt Huge Harry, een synthetische stem die lezingen geeft over de menselijke geest en over door de computer gegenereerde kunst. De muziek bij deze lezingen maakt Scha in samenwerking met Joop van Brakel (Nasmak) en Victor Wentink. Vergelijkbare projecten zijn Perfect Paul en Whispering Wendy. Remko Scha is betrokken bij The Institute of Artificial Art Amsterdam, een organisatie die zich bezighoudt met automatisch voortgebrachte kunstprojecten. Samen met Boele Klopman ontwikkelt Remko Scha het programma Artificial waarmee beelden automatisch worden bewerkt. Na enkele compilatiebijdragen in de jaren tachtig verschijnt bij Staalplaat de zeventig minuten durende cd As Is. In het Kruithuis te Groningen geeft Remko Scha in april 1990 een concert voor vier cirkelzagen. In de daaropvolgende jaren treedt de geluidskunstenaar op in Galerie Geert Schriever te Amsterdam, De Zonnehof in Amersfoort, het TARt Festival in Enschede (1991), de Muntschouwburg in Brussels (1992), het PONG Festival in Providence, RI (maart 1996) en Arti et Amicitiae in Amsterdam met de installatie No Guitars (december 1997-januari 1998). In oktober 1993 treedt Remko Scha in Rotterdam voor het eerst op met The Solenoids, een automatische gitaarband die bestaat uit 16 via MIDI bestuurde elektromagnetische apparaten die twee gitaren en twee basgitaren bespelen, gedirigeerd door een Max- programma op een computer van Macintosh.
